COMPENSATIEREGELING TRANSITIEVERGOEDING BIJ ONTSLAG NA 2 JAAR ZIEKTE GAAT TOCH DOOR !
De compensatieregeling voor betalen van transitievergoeding (voor ontslag bij ziekte na 104 weken) is nog steeds in de maak. Na de nodige kritiek op de Wet Werk en Zekerheid verschenen de eerste berichten hierover in 2016. Daarna is het wetsvoorstel aangeboden aan de Tweede Kamer, echter in april 2017 controversieel verklaard (het toenmalige Kabinet mocht hierover geen besluit meer nemen). De beoogde ingangsdatum was aanvankelijk 1.1.2019, maar door de opgelopen vertraging is nu de verwachting dat de wetswijziging ingaat per 1.1.2020. In het Regeerakkoord is in het najaar 2017 opgenomen dat deze wet wel door zal gaan. De streefdatum van deze wet is vandaag (19 februari 2018) nog door Minister Koolmees aan de Tweede Kamer bevestigd. Belangrijk is dat te zijner tijd wel sprake is van terugwerkende kracht, zelfs vanaf 1 juli 2015!
WET WERK EN ZEKERHEID
Het betalen van de transitievergoeding komt voort uit de Wet Werk en Zekerheid waarbij medewerkers die na een dienstverband van minimaal twee jaar uit dienst gaan recht hebben op een transitievergoeding. Dat recht is er ook voor medewerkers die 104 weken ziek zijn geweest, daarna onder de WIA vallen en waar vervolgens – na toestemming van UWV - het dienstverband wordt verbroken (door het vervallen van het opzegverbod bij ziekte). Dit is ook zo geregeld uit het oogpunt van gelijke behandeling (geen onderscheid zieken en niet zieken).
Voor werkgevers voelt dit soms wellicht onrechtvaardig, aangezien ze de medewerker zonder arbeidsprestatie al twee jaar loon hebben doorbetaald. De regeling is van belang omdat werkgevers nu om die reden soms een dienstverband niet verbreken. Met het “slapend houden” van het dienstverband is er geen sprake van ontslag en daarmee ook geen recht op een transitievergoeding.
SLAPEND DIENSTVERBAND OOK NADELIG VOOR WERKGEVER
Als je dit als werkgever eenmaal besluit heeft het overigens wel in ieder geval twee nadelen:
1. Namelijk dat het arbeidsverleden blijft doorlopen en een toekomstige transitievergoeding nog hoger zal uitvallen.
2. Dat het deel van de transitievergoeding dat betrekking heeft op jaren van het slapend houden van het dienstverband niet onder de compensatieregeling vallen.
Het Gerechtshof in Den Haag heeft eerder (2016)al eens geoordeeld dat de werkgever niet verplicht is om het dienstverband te beëindigen na 104 weken ziekte. Het slapend houden mag dus wel, maar heeft ook zeker financiële risico’s.
POSITIEF EFFECT VOOR ZOWEL MEDEWERKER ALS WERKGEVER
De beoogde wet zorgt voor een compensatie voor werkgevers, waardoor zij deze extra financiële last niet hoeven dragen. Bovendien ontvangt de (ex)werknemer zo wel een transitievergoeding en kan daarmee zijn/haar kansen op de arbeidsmarkt vergroten.
“DE WET AANPASSING TRANSITIEVERGOEDING” GELDT MET TERUGWERKENDE KRACHT
De bedoeling is dat de wet geldt voor die gevallen waar de werkgever na 1 juli 2015 de transitievergoeding heeft verstrekt. Dit vraagt een aantal acties van de werkgever zoals:
· Het bijhouden (vanaf 1.7.2015) van een deugdelijke administratie! Naar verwachting kan de werkgever dus pas in 2020 de compensatie krijgen voor transitievergoedingen die in de 4 ½ jaar daarvoor zijn betaald. Als werkgever zul je dit dan nog wel dienen te onderbouwen.
· Werkgevers zullen dit zelf moeten aanvragen. De werkgever dient dus in 2020 in actie te komen.
Onduidelijk is hoe de gevolgen zijn bij een vaststellingsovereenkomst (dus niet de UWV route). Daar lijkt (is nu ook al zo) het hoe dan ook raadzaam om expliciet op te nemen dat het dienstverband wordt verbroken als gevolg van ziekte.
KOST HET DE WERKGEVER DAN NIETS?
De werkgever is – ondanks de compensatie - zeker niet vrij van kosten, namelijk:
· Er is geen compensatie over de extra jaren van het slapende dienstverband (het deel dat de transitievergoeding “onnodig” extra is gestegen). De werkgever krijgt alleen de transitievergoeding ter hoogte van het bedrag dat anders direct na het verstrijken van de 104 weken verschuldigd was.
· Ook is er geen compensatie voor een extra verhoging van de transitievergoeding als gevolg van een loonsanctie.
· De kosten van de regeling zullen gefinancierd worden vanuit het Algemeen Werkloosheidsfonds (Awf). De lasten in die regeling zullen daarmee stijgen en de werkgevers betalen de Awf premie. Er is dus meer sprake van een verevening (alle werkgevers dragen bij).
Uitgangspunt is dat de compensatie niet hoger is dan het bij ziekte betaalde loon.
EFFECT
Het beoogde effect is uiteraard dat werkgevers het uitbetalen van de transitievergoeding niet gaan mijden. Ze worden immers gecompenseerd. De hoop is dus dat er minder sprake zal zijn van slapende dienstverbanden. Met deze regeling is dit gunstig voor zowel werkgevers als medewerkers. ... See more
